Delirium Amoris – Lauren Oliver

Er was eens een tijd dat liefde het belangrijkste was op aarde. Mensen reisden naar het einde van de wereld om het te vinden. Ze logen ervoor om het te krijgen. Ze deden er zelfs een moord voor. Toen werd er, eindelijk, een behandeling voor gevonden. De regering verlangt nu van haar burgers dat deze tegen liefde behandeld worden wanneer ze achttien jaar oud worden. Lena Haloway keek altijd uit naar de dag van haar genezing. Een leven zonder liefde is een leven zonder pijn: veilig, afgepast, voorspelbaar en gelukkig. Maar vijfennegentig dagen voor haar behandeling overkomt Lena het onmogelijke: ze wordt verliefd.

Lena wordt bijna 18 en dat betekend maar één ding; ze moet worden behandeld voordat ze ‘ziek’ wordt. Ziek worden in dit verhaal betekend verliefd worden. De ziekte wordt Delirium Amoris genoemd en iedereen moet (zodra diegene 18 wordt) worden behandeld. Wanneer Lena eenmaal is behandeld, moet ze gekoppeld worden aan een jongen die bij haar past. Ze moet de rest van haar leven samen met hem delen. Lena is zo blij dat ze wordt behandeld en ze kan haast niet wachten! Iedereen laat haar geloven dat de behandeling goed voor haar is en dat ze geen spijt zal krijgen. Maar dan ontmoet ze Alex. En hetgene waar ze bang voor was, gebeurd echt: ze wordt besmet met Delirium Amoris, verliefdheid.

Lena en Alex moeten een manier vinden om voor altijd samen te kunnen blijven, maar ze kunnen niet samen gezien worden. Omgaan met het andere geslacht is ten strengste verboden. Lena weet wat voor gevaarlijke gevolgen de liefde met zich mee kan brengen, haar moeder was namelijk ook onbehandeld; de procedure wilde niet werken bij haar. Na al die jaren ontdekt Lena een wel heel groot geheim over haar moeder…

Zullen Lena en Alex voor altijd bij elkaar kunnen zijn, of steekt de regering hier een stokje voor?

Wauw… Dit boek is ge-wel-dig! Het is zo’n apart verhaal en dat maakt het juist heel erg mooi. Ik kon echt niet stoppen met lezen. Soms moest ik het boek wel neerleggen anders zou ik niet eens gaan slapen, haha! Het verhaal is ook heel goed geschreven, het leest echt heel lekker weg.

Op het einde van het boek had ik zelfs tranen in mijn ogen, want ik normaal bijna nooit heb bij het lezen van een boek. Het verhaal sprak me echt heel erg aan. Ik zou zelf echt niet kunnen leven in een wereld zonder liefde. Ik zou het me gewoon echt niet kunnen voorstellen dat mensen de liefde als een ziekte zien.

Voor iedereen die ‘Delirium Amoris’ nog niet heeft gelezen, het is écht een aanrader!