The Perks of Being a Wallflower
Na het lezen van het boek De Belevenissen van een Muurbloem (ik heb hem in het Nederlands gelezen) wilde ik heel graag de gelijknamige film zien. Ik had er erg hoge verwachtingen van want zou hij net zo goed of zelfs beter zijn dan het boek? Mijn antwoord daarop is…
Charlie is erg onzeker wanneer hij naar de bovenbouw gaat van zijn nieuwe middelbare school. Hij heeft geen vrienden en doordat hij super intelligent en heel erg emotioneel is, lijkt het erop dat hij zijn middelbare school jaren in zijn eentje gaat doorbrengen. Toch raakt Charlie redelijk snel bevriend met twee laatstejaars, Sam en Patrick. Helaas voor Charlie, ontstaat deze vriendschap uit medelijden.
Toch kunnen Sam, Patrick en de rest van hun vriendengroep het steeds beter met Charlie vinden. Ze nemen hem mee naar feestjes en hierdoor komt Charlie in aanraking met drugs en alcohol. Wat niet echt goed voor hem is, want hij is zo van de wereld. Maar zijn vrienden kunnen er om lachen.
Het enigste wat Charlie wil, is dat iedereen om hem heen gelukkig is, ook al is hij het zelf niet. Dit is ook één van de redenen waarom Charlie niks probeert. Zo durft hij Sam niet mee uit te vragen omdat hij denkt dat zij dat niet leuk zal vinden. Denkt hij dit alleen maar, of zit hij er helemaal naast?
Nee. Mijn antwoord daarop is nee. Het is een erg leuke film om naar te kijken maar hij kan echt niet tippen aan het boek. Door middel van het boek voel je namelijk echt een persoonlijke band met Charlie. Tijdens het kijken van de film had ik dit totaal niet. Dit komt natuurlijk doordat je Charlie’s brieven niet zelf kan lezen, maar ze worden gewoon door hem laten zien. Sommige stukjes worden ook wel door hem verteld, maar dat is toch niet hetzelfde als het lezen van de brieven.
Charlie is in het boek al een gevoelige jongen, waar niks mis mee is, maar in de film was het gewoon een zeikerd. Soms had ik echt zoiets van ‘Kom nou eens een keer voor jezelf op en stem niet overal mee in!’
Door de bekende acteurs en actrices die er in mee spelen, kon ik me ook niet echt inleven in hun personage. Zo speelde Emma Watson het personage Sam, en ik bleef maar denken aan Hermoine (‘Harry Potter’) toen ik haar zag acteren. Logan Lerman, die de hoofdpersoon Charlie speelde, deed me alleen maar denken aan ‘Percy Jackson’, waarin hij toch een heel stuk levendiger is. En het was een verassing voor mij toen ik Nina Dobrev zag, ze speelde Candace, Charlie’s oudere zus. Nina Dobrev is voor iedereen heel bekend die ook ‘The Vampire Diaries’ kijkt, dus ik zag gewoon de hele tijd Elena voor me. Ja, dit was dus een beetje jammer.
Maar toch is ‘The Perks of Being a Wallflower’ een leuke film om te kijken, mits je het boek niet gelezen hebt. Ikzelf ben echt heel blij dat ik toch eerst het boek heb gelezen. Stiekem had ik wel meer verwacht van de film, maar helaas, misschien als ik het boek niet had gelezen dat hij beter zou zijn.
