Oculus

Oculus is een horrorfilm die ik niet zo heel lang geleden gezien heb. Horrorfilms staan er om bekend dat je ze nooit in het donker moet kijken – of juist wel natuurlijk, dat maakt het extra spannend! Meestal kan ik nooit slapen na het zien van een horrorfilm, maar na het zien van Oculus had ik daar eigenlijk niet veel last van…

Een eeuwenoude spiegel heeft een spoor van dood en bederf achterlaten voor de familie Russel. Tenminste, dat is wat dochter Kaylie denkt. Ze is vastberaden om achter het geheim te komen van de spiegel en tikt hem dan ook op de kop in een veilinghuis, waar ze werkt. Ze neemt hem mee naar het huis waar zij en haar broer, genaamd Tim, zijn opgegroeid. Kaylie schakelt de hulp in van Tim, die het allemaal niet zo ziet zitten. Na de dood van hun ouders is hij namelijk in een psychiatrisch ziekenhuis belandt – waar hij net uit is ontslagen. Kaylie probeerde haar leven weer volledig op te pakken – tot op dit moment.

Kaylie plaatst een heleboel camera’s en computer bij de spiegel, om te voorkomen dat ze ook maar iets mist. Tim denkt dat zijn zus gek geworden is en ziet het allemaal niet zo zitten. De spiegel brengt een hoop gevaren met zich mee en je ziet flashbacks van Kaylie en Tim wanneer ze nog klein waren. Toen al was de spiegel een groot gevaar. Kaylie moet en zal achter het geheim van de spiegel zien te komen – maar of dit haar lukt? Dat is nog maar de vraag…

Oculus valt onder het genre horror. Was hij eng? Nee – ik vond in ieder geval van niet. Er zaten wel wat schrikmomenten in, maar van een goede horror film kan ik echt niet slapen of durf ik zelfs niet in het donker naar de badkamer te lopen. Ik krijg er wel altijd een kick van als ik een horrorfilm aan het kijken ben. Alhoewel ik dit soort films eigenlijk nooit in mijn eentje durf te kijken – maar The Conjuring heb ik dan wel weer in m’n eentje gekeken (maar dit was niet zo’n goed idee). Ik wil altijd horrorfilms met mijn vriend kijken, maar die wilt nooit *sadface* dus het komt ook niet zo vaak voor dat ik een horrorfilm kijk.

Oculus daarentegen had ik wel in m’n eentje durven te kijken. Ik vond de film echt totaal niet eng. Het verhaal was ook niet mega interessant eigenlijk. Toen de film afgelopen was, had ik wel gemengde gevoelens. Het was echt een roteinde, maar alles komt wel op zijn plaats. Zo ongeveer dan. Ja, ik heb er nog wel een tijdje over na zitten denken, maar het was niet zo dat ik er niet van kon slapen.

Spiegels in horrorfilms zijn ook best wel cliché, maar dat vind ik juist wel leuk. Horrorfilms mogen van mij wel die standaard dingen bevatten zoals een enge zolder/kelder, een creepy persoon/kind, altijd in het donker gaan kijken of er iets aan de hand is – maar nooit het licht aan doen – enzovoort.

Ik geef Oculus het voordeel van de twijfel, daarom krijgt deze film drie sterren van mij. Het is een leuke film om een keer te zien, maar daar blijft het ook wel bij. Wil je écht een horror film zien, dan zou ik toch voor een film als Insidious gaan – die is namelijk vele malen enger.

Titel: Oculus | Regisseur: Mike Flanagan | Genre: Horror, drama | Speelduur: 104 min. | Jaar: 2013 | EAN: 8716777950487 | Waardering: ★★★☆&#9734

Koop de DVD van ‘Oculus’ bij Bol.com!

Bron foto’s: 1, 2, 3, 4