Ik moet geopereerd worden…

De laatste maanden waren erg… bijzonder. Van tripjes op en neer naar de huisarts, naar tripjes op en neer naar het ziekenhuis. Om gek van te worden. Het was een erg stressvolle periode met veel onzekerheden. Zat het tussen m’n oren? Stelde ik me aan? Was het stress waar ik last van had? Allemaal vragen die ik zelf niet kon beantwoorden. Die niemand voor mij kon beantwoorden. Totdat…

Ruim 3 maanden last van linkeronderbuik

Al ruim 3 maanden heb ik last van mijn linkeronderbuik. Het doet geen zeer, maar ik voel iets zitten. Aan de buitenkant zie je vrijwel niks, maar ik voel wel dat het daar meer opgezwollen is dan aan de andere kant van mijn buik. Met vage klachten ging ik in mei naar de huisarts. Ze drukten daar een beetje op m’n buik en vervolgens kreeg ik te horen dat ik het nog maar even een week aan moest kijken.

Een week later stond ik terug op de stoep bij de huisarts. Vervolgens kreeg ik te horen dat het obstipatie was. Maar – ik kon gewoon naar de wc? Enfin, als zij het zeggen, dan zal het wel zo zijn. Ik moest een recept op halen bij de apotheek om mijn stoelgang te bevorderen. Weken later, had ik al het medicijn gebruikt, maar voelde nog steeds geen verschil.

Tijd om weer een afspraak met de huisarts te maken om te vertellen dat het medicijn niet geholpen had en ik nog steeds last van mijn linkeronderbuik had. Vervolgens kreeg ik een ander middeltje mee waar extra veel vezels in zaten om mijn stoelgang nog verder op gang te krijgen. Ik had daar een aantal zakjes van gebruikt, maar ik voelde me niet anders dan voorheen. Daarna nam de zakjes met wat meer regelmaat in, maar na verloop van tijd had ik nog steeds had ik last van mijn linkeronderbuik.

Een paar weken later weer, maakte ik weer een nieuwe afspraak met de huisarts. Deze keer werd ik doorverwezen naar het ziekenhuis, waar ik een echo en een x-ray moest laten maken van mijn onderbuik, om voor de zekerheid te checken of er nog ontlasting vast zat of dat het eventueel toch iets anders kon zijn.

Echo en X-Ray laten maken

Met enige onzekerheid, maar toch opgelucht dat ze me serieus namen, ging ik naar het ziekenhuis om een echo en een x-ray te laten maken. Nog nooit had ik zoiets laten doen dus ik vond het best spannend. De x-ray was binnen 5 minuten gepiept en degene die de echo van mijn buik maakte, mocht helaas niks zeggen over wat ze wel of niet kon zien.

De dag erna kon ik bellen voor de uitslag. Ik kreeg te horen van de assistente dat er ‘niks bijzonders’ te zien was, maar dat de huisarts me toch doorverwezen had naar de Gynaecoloog voor de zekerheid. Oké, als er niks bijzonders te zien was, waarom moest ik dan naar de Gynaecoloog? Totdat ik vervolgens geheel per toeval op het patiënten portaal terecht kwam van mijn ziekenhuis, waar ik zelf de uitslag kon lezen van de echo en de x-ray. Er stonden heel veel termen in waarvan ik niet wist wat ze betekende. Ik raakte lichtelijk in paniek toen ik las “sterke verdenking teratoom”. Teratoom? Wat is een teratoom? Dus ik ging Googlen en ik vond het volgende; “Een teratoom is een type tumor, dat ontstaat uit stamcellen.” Verder kwam ik niet. Had ik een tumor in mijn buik? Wat??? Hoezo werd er dan gezegd dat er “niks bijzonders” te zien was?

Naar de Gynaecoloog

Twee weken geleden had ik mijn afspraak bij de Gynaecoloog. Ik was nog nooit op de afdeling Gynaecologie geweest, en vond het retespannend, aangezien ik niet goed wist wat ik kon verwachten. Ik moest een nieuwe echo laten maken waarop de Gynaecoloog vervolgens nog meer kon zien – al was er op de x-ray vrij duidelijk te zien wat er in mijn buik zat.

Het was inderdaad een teratoom. Een dermoïdcyste. Een “wondergezwel”. Er waren letterlijk tanden te zien op mijn x-ray foto. Ik had nog nooit zoiets griezeligs gezien en ik was er echt van geschrokken. Tanden in m’n buik. Wat? Waarom? Hoe? Ik had zoveel vragen, maar op dat moment sloeg ik echt dicht en moest ik huilen. Gelukkig was Dennis erbij, die evenals net zo geschrokken was als ikzelf.

We konden helaas niet teveel vragen stellen, omdat het erg druk was op de afdeling Gynaecologie, maar de conclusie was dat de cyste verwijderd moest worden. Hij was al vrij groot en was om mijn eierstok heen gegroeid. Er zou een hele grote kans bestaan dat die hele linker eierstok verwijderd zou moeten worden. Gelukkig was deze sowieso al niet erg actief, maar om je back-up te moet verliezen, is toch wel een eng gevoel. Gelukkig was er aan mijn andere eierstok niks raars te zien, en zou ik in de toekomst nog wel gewoon kinderen kunnen krijgen. Er werd een vervolgafspraak gemaakt met een andere dokter, die alles uit zou leggen wat betreft de operatie.

Details over de operatie

Een week later mocht ik op gesprek komen. Er werd uitgelegd welke handelingen ze precies gingen doen en dit schepte wat meer duidelijkheid voor mij. Ze draaiden er ook niet omheen, maar het was gewoon duidelijk wat er ging gebeuren. Ik zou eventueel wat langer in het ziekenhuis moeten blijven, maar daar kunnen ze pas meer over zeggen nadat de operatie achter de rug is. De operatie zou plaatsvinden op dinsdag 24 september, maar het zou eventueel nog verplaatst kunnen worden. Hier krijg ik nog een bericht van.

Daarna werd ik meteen doorverwezen naar de Anesthesist die wat meer uitleg gaf over de narcose en er werden wat testjes gedaan. Zo werd er bijvoorbeeld naar mijn hart geluisterd en werd mijn bloeddruk opgemeten. Dat was verder allemaal gewoon prima!

Voordat ik eindelijk weer naar huis toe mocht (het was een érg lange ochtend geworden), moest ik alleen nog even bloed laten prikken. Daarna gingen we nog even wat eten in het ziekenhuis restaurant en had Dennis me nog getrakteerd op een lekkere lunch!

Bij deze wilde ik graag nog even zeggen dat ik liever geen vragen wil beantwoorden wat betreft mijn operatie. Ik wilde gewoon graag mijn verhaal delen met anderen. Ervaar jij ook soortgelijke klachten? Blijf er dan niet mee lopen en neem contact op met jouw huisarts!

Ben jij weleens geopereerd?