Hoe Pokémon mijn leven veranderde

Het begon allemaal toen ik in groep 4 van de basisschool zat. Zelf had ik Pokémon al wel voorbij zien komen op Fox Kids, maar ik kan nou niet zeggen dat ik er veel aan vond. Totdat op een dag een vriendinnetje van mij helemaal ‘into’ Pokémon was. Ik kon het dan ook niet meer ontwijken en gaf Pokémon nog een tweede kans.

Pokémon Red

Thank god dat ik dat gedaan heb anders was ik misschien wel een heel ander persoon geweest in deze tijd. Ik mocht een videoband van dat vriendinnetje lenen waarop de allereerste drie afleveringen stonden. Ik keek hem zo vaak als ik wilde en besloot dat ik ook een Pokémonmeester wilde worden. Daarna verschenen de allereerste Pokémon games op de markt; Pokémon Red en Blue. Dat vriendinnetje van me had Pokémon Blue met een guide erbij waar stickers (!) inzaten en ik keek regelmatig met haar mee, maar of het helemaal mijn ding was, ik wist het niet.

Na een tijdje was het dan toch zo ver – ik kocht Pokémon Red inclusief de bijbehorende guide voor mijn mooie, gele Gameboy Pocket. Ik was er uren zoet mee. Ik speelde het zelfs op de SNES met zo’n Super Game Boy die je in je SNES kon proppen. Na een tijdje, toen de Nintendo 64 op de markt kwam en Pokémon Stadium gelanceerd werd, speelde ik het ook op de Nintendo 64 met dat ding (waar je je Pokémon game in kon stoppen en die moest je dan weer in je N64 controller doen) wat je erbij kreeg. Het levelen ging ineens zoveel malen sneller dankzij de speed optie! Je werd wel helemaal gek van de geluidjes en ik snap nog steeds niet hoe ik dat overleefd heb, maar goed :’D Je was in no time zo een aantal levels omhoog en daar ging het om!

Pokémon kaarten

De meeste kinderen om mij heen hadden de TCG Pokémonkaarten, terwijl ik de zogeheten Topps Pokémonkaarten verzamelde. Ik vond deze gewoon veel mooier (oh snap, eigenwijs!) dus ik besloot dat ik deze collectie helemaal compleet wilde maken. Natuurlijk had ik ook een stuk of drie van die Starter Decks van de TCG Pokémonkaarten, zoals de 2-Player Starter set met de Nederlandse, first edition, shiny Machamp. Iedereen wilde hem ruilen tegen zijn of haar Pokémonkaarten maar nee – de Shiny, Nederlandse First Edition Machamp was van mij. Ook al zou ik hem nooit gebruiken om de Trading Card Game te gaan spelen want ik snapte er echt geen drol van (volgens mij snapte niemand dat vroeger). Maar who cares – hij had glitters!

Op school, in de klas, was er ook van dat super goede overtrekpapier beschikbaar. Dagelijks was ik weer bezig met het overtrekken van mijn Pokémonkaarten om ze vervolgens in de kleuren. Helaas, als je nu heel goed naar mijn kaarten kijkt, zie je dat er lijntjes in zijn ontstaan. Maar ach, verder zien ze er nog prima uit én ik heb de hele First Generation compleet van de Pokémon Topps serie – woop woop!

Ik kies jou!

Zoals ik eerder al vertelde, wilde ik niets liever dan een Pokémonmeester worden. In schriftjes schreef ik mijn favoriete Pokémon op en hoe mijn ideale Pokémonteam eruit zou zien. Wanneer ik niet aan het schrijven was, deed ik net of dat onze chocolade bruine Labrador Retriever, genaamd Beertje, mijn Growlithe was. Tennisballen waren Pokéballs en terwijl ik deze gooide, deed ik net of dat ik Pokémon ging vangen. Alhoewel de bal steeds terug kwam (tja, dat krijg je met een Retriever) had ik er de grootste lol in en kon ik mezelf er uren mee vermaken.

Binnenshuis speelde ik met mijn knuffels en andere Pokémonpoppetjes. Ik liet ze met elkaar vechten en zette de reuze Pikachu knuffel die ik had, regelmatig op mijn schouder en liep hiermee door het huis.

Together Forever, no matter how long~

Door de jaren heen heb ik een hoop knuffels, flippo’s, kleurboeken, games en je kan het waarschijnlijk zo gek niet bedenken – ik had het allemaal bij elkaar verzameld. Helaas was er ook een periode dat ik er helemaal niks meer aan vond. Pokémon kon me gestolen worden en de derde en vierde generatie vond ik stom. Al mijn Pokémon spullen gingen in een doos naar zolder en ik had er jaren niet meer naar omgekeken.

Gelukkig kwam mijn liefde voor Pokémon weer terug toen ik ouder werd en besefte me dat er helemaal niks mis mee is om een nerd te zijn. Ik ontmoette vrienden die net zo gek waren van Pokémon als ik en hallelujah – ik was dus niet de enigste zeventien/achttienjarige gek die nog steeds van Pokémon hield.

Tot op de dag van vandaag komt er volgens mij nog steeds minimaal één keer per dag het woord Pokémon uit mijn mond – en ik ben er trots op! Ik kan ook haast niet wachten totdat Sun en Moon uitkomen en welke gekke Pokémon we dan weer tegen het lijf gaan lopen ^^

Op welke leeftijd maakte jij kennis met Pokémon?